....... तिम्रो लागि

....विक्षित मन र समयहरु विताउने स्थलहरुमा पोतिएका रंगिंन शब्दहरु आत्मा विझाउने काँडाको रुपमा उपस्थित हुन्छ । समय र चाहाहरु आफुबाट कुनै समय हुत्तिएर टाढा गईदिन्छ र फेरी फर्केर यथास्थानमा बसीदिन्छ,मन कता कता विक्षिप्त हुन्छ र यही समय अझै कसैको गहिरो साथ र सहयोग खोज्छ । थाहा छैन यो मौसम कुनै समयरुपी हावाको वेगले आईदिन्छ जिवन नै हल्लिने गरी । उर्लिन्छ उस्तैगरी र फेरी नदेखिनेगरी कता विलाप भईदिन्छ । यही मौसमी समयले खोज्दोरहेछ अझै धेरै साथ र सहयोग र आसाहरु,यही समय आत्मिय भएर आईदिन्छ । कतै छोईदिनुजस्तो,कतै चुमिदिनुजस्तो र कतै बेजोडले हल्लाईदिनु जस्तो । बस,समय फर्किन्छ फेरी, यथास्थानको दैनिकी सुरु हुन्छ । दैनिकी निक्कै कम मात्र परिवर्तन हुन्छ । समय र मौसम निक्कै चाँडो परिवर्तन हुँदो रहेछ । परिवर्तित मौसमले खोजेको साथहरु अनाहमा विलिप भैदिँदा मन बहकाउने स्थान हुँदैन । फेरी कम्पूटर र किवोर्ड प्यारो भैदिन्छ । यही किबोर्डले हल्लाईदिन्छ हातहरु,चुमिदिन्छ औँलाहरुलाइ र फेरी मिठास दिन्छ आत्मालाई । मनको लडडु मनैमा राख्यो,कल्पनामा आनन्दको खोजी ग¥यो । समयले दिएको उपहार यस्तैैलाई स्वीकार ग¥यो । यस्तै छन् समयहरु,परिस्थितीहरु,दैनिकीहरु ।

बेजोडले काँपेका हातहरु,धड्कीरहेका धडकनहरु । भावुकता, अन्यौलता र विवशताले पोलेको शरिरहरु र भत्किएका आशाहरुले किन हो कुन्नि अझै बढी तिम्रो साथ र सहयोग खोज्छ । यही बेला तिमी टाढा–टाढा हावामा उडिदिन्छौं । समय र समस्या आफ्नो आफ्नै छन् । थाहा छैन मैले तिमीबाट धेरै नै आसा गरें कि ? कि तिमीले मबाट आसागरेका कुराहरु पाईनौं । लाग्छ सायद मैले धेरै नै आसा गरें तिमीबाट हरेक पलमा तिम्रो साथ, मेरा हरेक बाटोहरुमा तिम्रो चासो र चिन्ता,तिम्रो कियरिङ अनि मेरा हरेक कामहरुको पृष्ठभुमिमा तिमीलाई राख्न चाहन्छु, सुनाउन चाहन्छु तिमीलाई प्रगती र दुर्गती, यही नै मेरो ठूलो चाहना हो र असापनि । यो धेरै भयो होला सायद तिमीलाई । ओरालो लागेको हरिण भए अझै बढी आफ्नो मान्छेको साथ खोज्दो रहेछ मनहरुले । रिसाउने,घुक्र्याउने र फकाउने पनि आफ्नैलाई गरौं जस्तो लाग्छ,कारण आफ्नो दुख अन्त नजाओस र अरुहरुले तालि फड्काउने मौका नपाउन् । त्यस्तालाई भित्र रोएर पनि बाहिर हाँसेको देखाउनु छ तालि फड्काउने मौका नदिनु छ, यो पनि ठूलो चाहना भयो होला । त्यस्तै बेला विलिप भएका ति संगतहरुमाथि फेरी मन विक्षिप्त भईदिन्छ । रोकिन्छ चल्नको लागि धड्कनहरु,मनहरु र जिवनहरु । शब्दहरु ओकल्दै गयो विग्रदै जान्छ फेरी सच्याउँदै गयो । बस जिवन र बाटाहरु यही नै छ । यसैलाई साहरा मानेर अगाडि बढ्नु छ । मिठो भन्दा नमिठो पाउन सजिलो छ यहाँ, राम्रो भन्दा नराम्रो कुरा चाँडै फैलिन्छ । हावाको पछि लागेर उड्नेहरु चंगा जस्तो कुनै समय धागो सकिएर रोकिन्छन् या धागो चुँडेर उडिरहन्छन् तर फेरी फर्केर उही स्थानमा आउनेछैनन् । म चंगा हुन चाहन्न न त फुक्दा मात्र फुलिने बेलुन नै । केवल यथास्थानमा प्रगतीको खोजी गर्नु पनि ठूलो चाहना हो यही नपुग हुनसक्छ तिमीलाई । आसाका किरणहरु,भसोराका सपनाहरुले सजिएका मनहरु, रोकिएका पथहरु आपसमा बेचैन बनिरहन्छ । जतिलेख्यो शब्द सकिँदैन । मनहरु बहकिईरहन्छ तिम्रा लागि लेख्ने र भन्ने शब्दहरु जिवनभर सकिँदैन होला । म यसैगरी बहकिईरहने छु....लेखिरहने छु .......बस तिम्रो लागि ।

Posted in: